« een liter volle Turkse | Main

11 juni 2008

deadline


Juni 1999, een dinsdagavond. Wij bevinden ons in het oude Parool-gebouw aan De Wibautstraat, temidden van de leden van de redactie van Propria Cures, die op dit moment niet zozeer roemrucht is als wel in opperste stress. Voor degenen die nooit in levenden lijve een verstrijkende deadline hebben meegemaakt: vergelijk het met het gevoel dat je vliegtuig op het punt van vertrekken staat terwijl jij nog twee norse gendarmes en een visumcontrole moet passeren, en je vanochtend in de haast je vingernagels te kort hebt afgeknipt.
Elk moment kan er van beneden een telefoontje komen, van de portier met nachtdienst: ‘U bent de heren van de Propria? Uw koerier is er.’ Dat is onze laatste waarschuwing: als de brommerkoerier zich meldt, steevast een Marokkaanse jongen van een jaar of vijftien van wie zijn helm voor eeuwig vergroeid lijkt met zijn hoofd, konden we ongeveer nog een kwartier uitstellen, dan was het onherroepelijk tijd en moest het blad naar de drukker, compleet of niet. Geen tijd voor laatste correcties per e-mail, e-mail stond nog in de kinderschoenen (sommige redacteuren schreven nog met de pen en de opmakers werkten nog met vlijmscherpe messen om de kopij te snijden – o verloren paradijs...)
Om mij heen leverden de andere redacteuren lachend hun laatste correcties in en maakten zich op om de Wibautstraat over te steken naar café Hesp, je kon de smaak van bier en leverworst al proeven, en ik had nog twee kolommen openstaan voor mijn stuk over Maarten Biesheuvel, Duke Ellington en de clown van Circus Renz.
Maar een blik op de klok leerde me dat ik het er dit keer teveel op had laten aankomen. Dit keer zou ik de deadline echt niet halen. Ik was niet geschikt voor dit vak. Voor het eerst in de roemruchte geschiedenis van PC zouden er twee lege kolommen in het blad staan. Tenwij er een wonder gebeurde.
Vandaag is het een heel ander soort deadline. Eigenlijk ben ik hem gisteravond al gepasseerd. Het lukte niet het stuk voor de krant van vandaag op tijd af te hebben. Ik lag gisteravond weliswaar in de aanslag, laptop op schoot, maar ik was te moe en had teveel ongemak om die simpele twee kolommen te schrijven. Bovendien moest ik me goed concentreren op de woorden van de man van Thuiszorg Amsterdam aan mijn bed, die me uitlegde hoe de morfinepomp werkte die hij net bij me had aangelegd. Daarmee zou ik verlost zijn van die bittere andere deadlines, drie keer per dag, dat het nog anderhalf uur duurde voor ik mijn pijnstillers weer mocht nemen.
Toen alle draadjes waren aangelegd en het principe van de pomp was uitgelegd was het middernacht. Ik deed het licht uit en propte het kussen onder mijn hoofd. Het had geen zin meer te proberen de twee norse gendarmes en de visumcontrole nog te te passeren op dit tijdstip. Mijn vingers schrijnden: nog geen anderhalve maand columnist bij Het Parool en er stonden al twee lege kolommen op de plaats van mijn stuk. Had ik dan helemaaal niets geleerd in al die jaren? Ik was niet geschikt voor dit vak. Tenzij er een wonder gebeurde.

jaeggi om 11 juni 2008 14:40

Meest indrukwekkende column ooit.
Een ander inspireren maakt je onsterfelijk.

Je bent onsterfelijk, al had ik je nog vele jaren een niet-sterfelijk lichaam gegund.

Posted by: Esther at 11 juni 2008 17:04

remember me? yes

het is de dood die diepte geeft aan het het leven; adriaan bedankt.

"Het is gezien", mompelde hij, "het is niet onopgemerkt gebleven". Hij strekte zich uit en viel in een diepe slaap.

Posted by: frank at 11 juni 2008 17:31

Stomme deadlines ook altijd!

Posted by: Jean-Marc at 11 juni 2008 17:50

Slaap lekker Adriaan... jij was mijn held van beroep

Posted by: Steffie at 11 juni 2008 18:14

R.I.P Adriaan

Posted by: Bonita at 11 juni 2008 18:36

zo, heavy.

Ik las Fokke en Sukke net en dacht, het zal toch niet? Maar dus wel. Succes daarboven Adriaan!

Posted by: Henry at 11 juni 2008 18:43

Adriaan, dankjewel. Voor alles.

Posted by: Dimitri at 11 juni 2008 18:54

Trombone players never die, they just slide away

Posted by: Jerry Steyger at 11 juni 2008 19:01

Lieve Adriaan,

Ooit (2 jaar geleden) las jij mijn gedicht op het Sinterklaasfeest..( in de Stadsschouwburg) Ik vind je een ontroerende en aantrekkelijke man) . Je hebt mij later op mijn verzoek nog terug gemaild over jouw gedicht wat jij voordroeg op het Sinterklaasfeest. Ik vond het lief dat je reageerde.. Ik lees vandaag dat je dood bent. 2 Jaar ouder dan ik zelf ben. Ik ben geschrokken. Ik vind het heel naar dat je 'zomaar' dood bent gegaan x Jim

Posted by: jim jochems at 11 juni 2008 19:14

Aan de nabestaanden van Adriaan : hij heeft mij altijd een enorm plezier gedaan met zijn columns in de Volkskrant. Ik wist niet dat hij ziek was en ben diep geschokt.

Posted by: Robert van Duin at 11 juni 2008 19:26

Beste Adriaan,

Op 8 december 2007 heb je op onnavolgbare wijze de CD presentatie van je collega trombonist Bart Lust gedaan. We zijn je daar erg dankbaar voor.
Bart hebben we niet kunnen bereiken, we zijn zeer geraakt door jouw overlijden.
We bewaren een onvergetelijke herinnering aan jou en je trombone liefde.

Namens Bart,

Tiny en Rob Lust

Posted by: Rob Lust at 11 juni 2008 19:28

Sprakeloos...

Posted by: Elke at 11 juni 2008 20:23

Adriaan,

Bedankt voor de muziek: Go and swim with Sam!

Posted by: Dirk at 11 juni 2008 20:49

Wat vind ik dit erg....

Posted by: J.J. at 11 juni 2008 21:17

agnus dei
qui tollis peccata mundi
miserere nobis

Posted by: ooo at 11 juni 2008 21:31

Adriaantje!!!

Posted by: Pritt Stift at 11 juni 2008 21:34

Slaap zacht. Wij hier blijven je teruglezen. Misschien lukt het.

Posted by: marina at 11 juni 2008 21:45

We zullen goed op Sam passen.

a balladeer

Posted by: a balladeer at 11 juni 2008 22:32

Sprakeloos! Zal de prachtige columns missen.
Familie en vrienden heel veel sterkte. Kaat

Posted by: kaat at 11 juni 2008 22:33

Goh zeg, diepe schok ook hier. Wij hebben altijd met veel plezier Adriaans columns gelezen in VK Magazine, en ik vond 'm stiekem ook altijd wel erg leuk als ik op die intrigerende fotootjes die er altijd bij stonden af ging. (Later heb ik eens gegoogled op een fotootje en bleek dus echt gewoon een leuke man te zijn).

Veel sterkte voor alle naasten.

xx Linda & Martin

Posted by: Linda at 11 juni 2008 22:42

Ah nee .... ik heb je altijd met plezier gelezen en vaak was je met teksten bij mij.
Steek een kaasje voor je op en zal nog vaak aan je denken.
Dank je wel voor de mooie verhalen.

Familie en vrienden sterkte ...

Posted by: Corine at 11 juni 2008 22:48

Angstig wachte ik op dit slechte bericht nadat ik voor het eerst hoorde dat Adriaan zo ziek was.
Ik moest meteen denken aan onze eerste kennismaking, wat zal het geweest zijn eindjaren tachtig. Jij op trombone solerend op "autum leaves" . Weergaloos zo mooi en zo knap. Nog nooit had ik als beginnend trombonist iemand "jazz" horen spelen op trombone. Later kwamen er andere grote helden J.J., Fontana, Rosolino, Roberts en Riechenbach.

Maar jij was de eerste...... Rust zacht.

Posted by: Marcel Schot at 11 juni 2008 22:58

Verdomme Aad, ik zal je missen.

Posted by: E. at 11 juni 2008 23:04

'De Volle Laag - Niet van dat Vage' is lang geleden Aad, maar dit kwam te vroeg! We zullen je missen!


Posted by: Robert Jan Wijdh at 11 juni 2008 23:30

Dag Adriaan Jaeggi. Vond je columns altijd zeer lezenswaardig. Veel sterkte en liefde voor de achterblijvers.

Posted by: Arend at 11 juni 2008 23:35

Vloeken mag niet?
Maar het lucht wel op....voor eventjes.
Ik hoop dat je genoten hebt, Adriaan.

Posted by: Willy at 11 juni 2008 23:36

xxx voor jullie: achterblijvende liefde, engeltjes en vrienden.
Mx

Posted by: MiM at 11 juni 2008 23:59

Lieve Adriaan,
Waarom gaan de leukste mensen allemaal zo vroeg dood??? Het enige wat ik nu in gepaste dronkenschap, naar aanleiding van het bericht van jouw overlijden, kan en wil zeggen is; kut,kut,kut, maar heel erg bedankt dat je in mijn leven was en zult blijven!

Vaarwel, mooi mens.

Honolulu, Onno

Posted by: Onno de Bruijn at 12 juni 2008 00:14

heb sam en dus uw werk leren kennen via a balladeer.
prachtige colums.hoop dat ze nog geen hemeldichter hebben,u doet het vast goed.

Posted by: anne at 12 juni 2008 00:23

Dag beste Adriaan, het ga je goed.
En waar je ook moge uitkomen, schrijf eens een keertje om te laten weten hoe het er is...

Posted by: Marc at 12 juni 2008 07:56

GVD! Kan die kanker niet gewoon wegwezen? Weg met die ziekte, terug met de poëet en op naar nog heel veel moois. (Zucht)

Posted by: Erik Ruts at 12 juni 2008 08:52

En ik zit met een onopgelost raadsel. Zie mijn weblog.

Posted by: Turiddu at 12 juni 2008 09:08


Daar waar de beste muziek niet stopt, en de mooiste verhalen nooit op zijn.
Dat is waar jij zal zijn, ongetwijfeld.

Dankjewel voor de woorden.

Ik wens jouw dierbaren heel veel sterkte.

Posted by: Mariska at 12 juni 2008 09:12


Vaarwel Adriaan, veel te vroeg. Je buurvrouw van de Plantage.

Posted by: Rian at 12 juni 2008 09:42

Hoi Adriaan, ik ben geschrokken; had je altijd nog een mailtje willen sturen als ik een van jouw columns zag. We zaten bij elkaar in de klas op de lagere school in Willemstad. Ik herinner me jouw enorme bos krullen. en ook dat jouw familie ook 'anders' was. Allebei in Amsterdam inmiddels. Ik dacht dat ik voor dat mailtje nog wel jaren de tijd had; niet dus. Veel te jong, net zo jong als ik.
Hee Adriaan, misschien toch tot later nog een keer... Marianne

Posted by: Marianne at 12 juni 2008 09:56


Beste Adriaan,

Bij het lezen van je column 'Deadline' valt er een diepe stilte over mij heen, temeer, omdat ik jou, om precies de zelfde ellende, bijna was voorgegaan....

"Mijn schutsengel geeft mij nog enige tijd tot leven om jou te gedenken."

Foxje

Posted by: Foxje at 12 juni 2008 10:01

Bedankt voor je mooie columns Adriaan!
R.I.P.

Posted by: Rene Laanen at 12 juni 2008 10:08

Je trombonespel, je houding, je laatste columns.
Groot en stoer en fantastisch eigenwijs. Onbegrijpelijk dat juist jij zo werd weggerukt.
Ik zal je missen en het LSJG-boek voorgoed opbergen. Dankjewel.

Posted by: Bernard Berkhout at 12 juni 2008 10:09

Ooit gelezen...Sterven is niets anders dan het doven van de kaars omdat het ochtend wordt......maar toch je was er.... niet voor niets.... mooi mooi mens.... bedankt voor zoveel moois...zoveel genieten X

Posted by: caroline at 12 juni 2008 10:29

Voor die lieve kleine meisjes,
Wat hadden jullie een lieve papa. Ik denk dat hij nu als beschermengel er altijd voor jullie zal zijn. Hij heeft vast de mooiste ster in de hemel uitgekozen.
Patricia, Sophie en Elise

Posted by: Patricia at 12 juni 2008 10:32

Beste Adriaan,
Jouw betrokkenheid, energie en enthousiasme herinner ik me reeds van onze kinderjaren. Jij bent daarin nooit veranderd en hebt er heel veel mensen een leven lang plezier mee gedaan en geholpen. Dank je wel en rust in vrede.
Allard van der Ven

Posted by: Allard van der Ven at 12 juni 2008 10:59

Ben erg geschokt.
45 jaar jong!

Je hebt wel wat nagelaten.

tnx!

Posted by: Cok at 12 juni 2008 11:21

Lieve Aad,

Vanaf het moment dat we elkaar leerden kennen in nota bene Centerparcs was het raak. Twee schuiftoeteraars hadden elkaar gevonden. Eindelijk iemand om mee te praten en lachen over dat fenomenale (en lastige) instrument: de trombone. En door die trombone heb je me ook nog aan mijn vrouw geholpen. Ik ben je dankbaar voor alle vriendschap, de muziek en de tomeloze humor die je mij en de wereld hebt gegeven, heel dankbaar.

Jouw prachtige vrouw en dochters wens ik alle sterkte toe, ik leef intens met ze mee.

Lieve Aad, rust zacht en neem vooral plaats in die geweldige band daarboven.

je trombone maatje,

Pieter-Gerrit

Posted by: Pieter-Gerrit Binkhorst at 12 juni 2008 11:23

Adriaan,


Ik ben erg geschokken toen ik dit erge nieuws hoorde. Het boek 'Held van Beroep' was de eerste roman die ik ooit heb gelezen, en ik vond hem fantastisch! Ik las in de krant dat je na het optreden in Breda ziek werd. Ik was daar ook bij, en ik kon daarom ook gewoon niet geloven dat je ziek was. Je was grappig en had veel energie. Na je optreden in Breda heb ik je nog gemaild of je enkele vragen kon beantwoorden over je boeken die ik op mijn lijst had voor mijn mondeling examen Nederlands, waarop je een uitgebreide mail terugschreef... en dat terwijl je net had gehoord dat je ziek was, besef ik me nu! Adriaan, dit alleen al maakt je tot een uniek persoon. Ontzettend bedankt..de 10 die ik uiteindelijk kreeg voor mijn mondeling heb ik aan jou te danken, dus ik ben je nog wat schuldig!

groetjes,

Kris

Posted by: kris at 12 juni 2008 11:28

Dank voor alle prachtige woorden.

Voor wat het waard is; ik ben er kapot van.

Heel veel sterkte aan de nabestaanden.


Een lezer

Posted by: W. at 12 juni 2008 11:47

Jaren later, toen ik bij Bates ging werken, heb ik wel eens tegen de zus van Adriaan, Anne Guurt, uitgelegd hoe wij als aankomende corpsleden "maar dan creatief" hoop ontleenden aan Jaeggi en een paar kornuiten: "het mag dan alles zijn wat we ons voorstelden van deze ontgroening, maar er lopen ook figuren rond die minder aan het vooroordeel voldoen: creatief, betrokken, gepassioneerd".

Ik wens al zijn nabestaanden veel sterkte bij het dragen van dit verlies.

Posted by: Robbert Baruch at 12 juni 2008 12:19

Adriaan,

Ik hoop dat je tussen Rosolino en J.J. zit,
als het mijn tijd is zal ik daar ook aanschuiven.

Rolling Bone,

Hugo Tiel

Posted by: Hugo Tiel at 12 juni 2008 12:53

Wat schrik ik hiervan! Ik wens jouw familie alle sterkte van de wereld toe.

Een lezer van het VK magazine

Posted by: Sophie at 12 juni 2008 13:01

Adriaan liep met zijn hoofd in de wolken, daaraan zag je het al: hij was een door God aan ons uitgeleende engel. Het verbaast me niet dat God hem terug wilde, maar waarom stante pede en met geweld? Adriaan was zo lang, hij had zoveel in zich: we hadden hem toch kunnen delen?

Posted by: joost at 12 juni 2008 13:18

de laatste keer was ik een beetje bijdehant tegen je, gelukkig nam je me niet zo serieus als ik zelf deed.
bedankt voor de schitterende recensie destijds.
je bent een vorstelijke kerel, met je wit-linnen pak.

see you in the next one,

B

Posted by: bernard wesseling at 12 juni 2008 13:38

Geen nieuwe columns, nooit meer nieuwe stukjes op dit weblog waar het de laatste weken al veel te stil was. 'Gone Fishing.' Ik zal je blijven lezen en herlezen. Ik zal om je teksten blijven lachen en je zult me blijven inspireren. Godverdomme, de nieuwe hemeldichter. Het is niet eerlijk.
Alle sterkte voor je vrouw en je dochters.

Posted by: mireille at 12 juni 2008 14:01

Ik hoopte gisteren even dat het een foutje was, een slechte grap van iemand achter de knoppen bij teletekst. Een uurtje later was het 'all over'. Swim with Sam zal vanaf nu nooit meer hetzelfde zijn. Ik denk dat ik Held van Beroep maar weer een keer van de plank haal.


Heel veel sterkte aan iedereen die Adriaan veel beter kenden dan alleen van z'n boeken.

Posted by: Laurent at 12 juni 2008 15:23

Op de terugweg van een snabbel in Limburg, 's nachts rond een uur of 3, ik achter het stuur, jij net een lastig dilemma opgelost ("chips, gevulde koek of borrelnootjes?"). Je vertelde over je nieuwe boek, je aanstaande columns bij het Parool, je plannen voor nog zoveel andere boeken, die er nu niet meer komen.
Ik mis je, gozer!

Posted by: Hans van Hooft at 12 juni 2008 15:44

Godver. Een deadline missen is kut maar valt te overleven: er komt altijd wel weer een volgende krant, een volgend nummer. Doodgaan is van een ander kaliber: da's the mother of all deadlines.

Ik las je met plezier.

Posted by: Karin Spaink at 12 juni 2008 17:36

"Godverredomme"
Dat ging er door mijn hoofd toen ik net las dat Adriaan Jaeggi is overleden. Ik denk met veel plezier terug aan al die prachtige columns in volkskrant magazine van (alweer) een aantal jaar geleden: iedere week stonden de tranen me weer in de ogen van het lachen.

Rust zacht Adriaan.

Posted by: Mathijs at 12 juni 2008 17:41

Hier valt niet tegenop te vechten. Voor jou niet, voor de achterblijvers niet. Die moeten proberen dat gat onder het middenrif weer op te vullen met levensvreugde. Wij hebben nog even. Wij kunnen aan je denken. Met liefde en respect.
henriette en Eddy Posthuma de Boer

Posted by: henriette & Eddy PdeB at 12 juni 2008 18:28

Lieve Sabine,

Erg veel sterkte.

Fransje.

Posted by: fransje at 12 juni 2008 19:24

Dag Adriaan,
Vandaag las ik een groot artikel in Trouw en was geschokt om te lezen dat jij was heengegaan.

Zo jong en zo begaafd.

Ik hoop en bid voor je dat je tranen nu zijn afgewist en al je lijden is omgezet in vreugde over een opkomend Licht dat nimmer dooft en je altijd zal omstralen...

Posted by: Rinus van der Molen at 12 juni 2008 19:44

Dag lieve Adriaan

Ik ga je missen! Je verhalen, je positiviteit en je trombonespel.

Je bent een geweldige vent.

Veel liefde en sterkte voor Sabine en de kids.

Dikke kus. X

Posted by: eveline at 12 juni 2008 19:54

heel veel sterkte toegewenst!!!
de mensen van de Boerenmarkt-Amsterdam.
jullie zijn alltijd op Zaterdag bij ons!
Anna!

Posted by: anna at 12 juni 2008 19:56

ja, tentijde van je volkskrantcolumns had ik al 20 keer in gedachten een verhouding met je, zo grappig en slim vond ik je. dankjewel voor je mooie woorden.

Posted by: Fre at 12 juni 2008 19:58

bij mijn ouders op bezoek,
mijn moeder knipte een boom
(met radio op de koptelefoon)
en zei: goh hebben jullie dat gehoord,
´Jacky´ is dood
je weet wel floor die columnist waar jij altijd zo dol op bent
ik dacht welnee, dat is een foutje

maar verrek, dat was een behoorlijk foutje
adriaan jaeggi, je staat stil in de tijd.

veel sterkte voor de familie en de vrienden
adriaan jaeggi, dankjewel


Posted by: floor at 12 juni 2008 20:48

DAG Lieve MAn!

Posted by: ruud van elck at 12 juni 2008 21:41

Wat ontzettend verschrikkelijk! Zijn boeken en verhalenbundels zijn mij dierbaar. Nu nog meer dan eergisteren.

Posted by: Anne at 12 juni 2008 22:14

Pijn doet dit.,Een trouwe lezer.
Het leven is vaak oneerlijk.
Rust zacht

Posted by: Hannie at 12 juni 2008 22:33

wat een prachtige, schitterende man. wat knap hoe hij zijn leven heeft uitgeleefd. hij zal nog veel mensen fascineren, amuseren, blij maken en bijstaan. zo'n man gaat niet dood. hij is 'gone fishing.' mijn hart gaat uit naar zijn gezin.

Posted by: dorine at 12 juni 2008 22:39

geen woorden, gaan de beste t eerst? alle sterkte voor vrouw,dochters en verdere familie. wat een verlies!!!!!


Posted by: tine at 12 juni 2008 22:40

Ben zeer droef.
Las je columns vaak aan de bar van Festina Lente.
Je bezorgde me een lach en een vrolijke dag.

Sterkte voor de familie toegewenst

Posted by: Aldo at 12 juni 2008 22:48

Vlak voor het slapen gaan las ik gisteren op Teletekst over je overlijden. Ik ken je van jaren geleden toen je het LSJG leidde en ik daar wel eens mocht invallen. Ik herinner me dat je veel grappiger was dan je zelf besefte. Dat dit jou is overkomen, ik kan er gewoon niet bij. En dan zo'n deadline schrijven.... groots!

Posted by: Eric Timmermans at 12 juni 2008 23:27

Hee jij met die klote toeter. 25 jaar minus twee maanden leerde ik jou kennen. Ei 83. Heb nooit de tijd genomen iets van je door te bladeren. Start nu op de laatste pagina. Jij en de jouwen kunnen trots zijn. Jouw maten op jou. Vaarwel maandag. Doe ze de groeten daarboven. Tony B.

Posted by: Tony B at 12 juni 2008 23:56

Geveld door die vernietigende rotziekte. Daar was geen wonder tegen opgewassen. Het lijden is gestopt.............voor jou.

Posted by: Ellen at 13 juni 2008 01:00

Aad,
Ik was je even kwijt, ik had je weer een beetje en nu zijn er alleen nog die mooie herinneringen. De beste daarvan spelen zich af in het buitenland. Met de jaarclub op Kreta en met jou op vakantie in Turkije waar jij mijn leven redde. En uitgerekend nu zat ik in het buitenland toen de kaars definitief op was. Waar je ook bent, ik hoop dat het meevalt. Het ga je goed vriend.
-Fuchs

Posted by: Constantijn Fuchs at 13 juni 2008 01:22

jeaggi slaapt...laat ons waken!

Posted by: carlos at 13 juni 2008 09:13

Bijna 25 jaar was je een bijzondere jaargenoot die ik met veel belangstelling en ook trots volgde. Af en toe kruisten onze wegen, zoals in die villa in Zuid-Frankrijk. Wat hebben Berthyl en ik daar genoten van de duiken die je in prehistorische zwembroek nam. En van je onnavolgbare kookkunst. Op een afstandje was je me al die jaren dierbaar en ik ga je missen.

Sabine, ik wens jou en de meisjes alle sterkte en kracht.

Veel liefs, Griep

Posted by: Griep at 13 juni 2008 09:23

Vaarwel, columns. Vaarwel, boeken. Vaarwel, Gouden Doerian. Vaarwel, Adriaan Jaeggi.

Posted by: Jeroen Mirck at 13 juni 2008 10:18

Dag Adriaan!
Later, als wij achter jou aan komen, en we één voor één binnendruppelen, sta je ons dan met trombonegeschal te verwelkomen?
Tot dan!
liefs Tessa

Posted by: tessa Posthuma de Boer at 13 juni 2008 10:23

Ontluisterend, dat zo'n jonge vent verdwijnt, wordt weg genomen. Ik heb je leren kennen tijdens "De Avonden"op 15 september 2006, waarin je een verhaal van mij becommentarieerde. Je had je niet voorbereid en las het stuk snel voor de uitzending door. Je kwam in eerste instantie arrogant over, maar waarschijnlijk hoorde dat bij 'het werk'. Na de uitzending kwam een andere Adriaan naar voren: een aardige kerel die mij voor het eerst het gevoel gaf dat ik niet slechts "stukjes" schreef, maar dat ik 'het' kon. Je noemde mij een schrijver. Je hebt me goede tips gegeven die ik nog steeds gebruik. Wat onzettend jammer dat velen je nu moeten missen.
Heel veel sterkte voor familie en vrienden. En tot slot een diepe buiging voor jou.

Posted by: Eus Wijnhoven at 13 juni 2008 10:53

De enige man waar mijn echtgenoot jaloers op was hoewel ik Jaeggi nooit persoonlijk ontmoet heb.
Omdat ik vlinders in mijn buik kreeg van Adriaans stukjes, gedichten en romans.
Gisteren de hele dag een steen, waar vroeger de vlinders zaten.
Dankjewel Adriaan, leuke man.

Posted by: Roos at 13 juni 2008 10:55

de laatste keer dat ik je sprak adriaan - op de pont van noord naar centraal - vertelde je dat er een lijst was met gelegenheidstrombonespelers die jazz-combo's over de hele wereld in geval van nood raadpleegden en dat daar maar heel weinig namen op stonden maar wel de jouwe en dat jij daarom zo vaak gevraagd werd mee te blazen - echt alleen daarom -
ik zal die lijst nog wel eens raadplegen temidden van gezelschappen, kringetjes en al die andere combo's die een goedmoedig ironische deun kunnen gebruiken
bedankt jongen

Posted by: pedrito at 13 juni 2008 11:50

Eind 2003 stemde Adriaan toe om mee te werken aan een proefinterview voor een nog te maken boek. Sanne en ik hadden twee lange gesprekken met hem – dankzij onze onkunde als interviewers hadden we aan een avond niet genoeg, en mochten we nog een avond met hem verder praten. Adriaan vertelde prachtig. Onderwerp was de liefde.

‘Ik ga absoluut nog een keer een roman schrijven over mijn huwelijk, alleen duurt het pas vier jaar. Held van beroep schreef ik twintig jaar na dato, dus zoiets heb ik hier vermoedelijk ook voor nodig.
Ik heb eens een stukje geschreven voor een literaire kalender, niet autobiografisch, wel over het huwelijk. Dat ging zo:
Op avond voor zijn 50e verjaardag stapt een man uit bed, maakt melk en gaat aan tafel zitten met pen en papier. Zijn vrouw heeft hem om een verlanglijst gevraagd. Wanneer de vrouw de volgende ochtend beneden komt, is het huis leeg. Op de keukentafel ligt tafel de verlanglijst. Laat me uitpraten. Laat me uitpraten. Laat me uitpraten. Het hele blaadje vol.’

Adriaan bestelde nog een Triple, leunde achterover in zijn stoel, mijmerde wat over echte liefde, mislukte liefde, herinnerde zich een meisje dat heel vaak ’ik heb zoiets van’ zei, en ging toen plotseling rechtop zitten.
Weet je wat het is,‘ zei hij. Het spottende trekje om zijn mond was verdwenen.
‘Ik kan niet anders zeggen dan dat ik voor Sabine verdrietig was en sindsdien gelukkig ben.’
Hij werd er zelf even stil van.
Nog een Triple, nog een sigaret, nog meer verhalen, tot het moment van afscheid kwam.

‘Nu moet ik gaan. Vreselijk dat ik moet gaan. Laten we snel weer afspreken, en een keer daarna, en daarna.’

Dag grootse Adriaan.

Eva

Posted by: Eva Posthuma de Boer at 13 juni 2008 13:07

‘Doe dat eens weg’ zei je, telkens als wij weer te veel omhaal van woorden nodig hadden gehad. Je grote voeten lagen op je bureau, en je lange armen reikten om de haverklap naar de volumeknop van de cd-speler. Nam onze redacteur ons wel serieus? Telkens wist de vette grijns op je ongeschoren tronie ons te overtuigen. Kill your darlings, doe het snel en meedogenloos, dan blijft er tijd over voor de muziek, voor een grap, om even een goed broodje ergens te gaan eten.
‘Tussen hemel en hok’ was niet een titel om lang bij stil te staan.


‘Baf!’ klonk onder de Toscaanse zon de Nivea-opblaasbal op het zwembadwater. Baf, baf, de hele dag door. Alleen als jij het tijd vond voor een brochetta, een prosecco en een sterk verhaal met een deuntje toe, onderbraken we het ‘baffen’, het nieuwe gezelschapsspel voor grote kinderen zonder winnaars of verliezers.


‘Baf’ klonk het opeens weer, en het spel was uit. Het bleek toch een spel met verliezers. Capo di tutti capi, bevrijd uit dit hok, grijns naar ons vanuit je hemel.

Posted by: Michel Sleutelberg at 13 juni 2008 15:12

Dag Adriaan,

Bedankt voor de vele fijne optredens.

Posted by: Jan Wouter Alt at 13 juni 2008 15:25

Bedankt dat ik je verhalen heb mogen lezen.

Rust zacht.

Posted by: Levi at 13 juni 2008 15:46

Als (scheeps) kok was ik eens te Vlieland in de supermarkt, stond in de rij en bij de kassa stelde ik wat vraagjes over het 1 & ander wat betreft producten. Een krullige man reageerde attent en sympathiek dat hij het zo waarderen kon dat ik met rust en zonder cynisme wat kritiek uitte over de versheid en nog zo wat. `vaak onsteken mensen in woede of onterechte flauwekul, u niet....`. Buiten de winkel hield hij me staande om nog even te praten, maar ik was aan het werk en had dus haast, geen tijd, helaas.
Later zag ik in de Volkskrant een fotootje van Adriaan, hij was de mede winkelier, en als liefhebber van goede waar en lekker eten dus een soort `collega`. Zo zie je maar, neem de tijd, voor je het weet is de kans op een onderhoud met een aangenaam mens verspeeld, en de smaak van aardbeien zal altijd niet meer kunnen tippen aan die van ooit.
Adriaan is naar het land aan de overkant v/h verstand.
Zucht, jeroen

Posted by: jeroen de leef at 13 juni 2008 16:10

Beste nabestaanden van Adriaan,
Zojuist het overlijdensbericht van Adriaan in de VK gelezen. Ik zit met tranen in de ogen achter het beeldscherm. Heb altijd geweldig genoten van zijn columns. De eigen stijl, de scherpzinnigheid en de humor. Weer iemand die ziek geworden is en waar kennelijk geen behandeling voor mogelijk was.
Ik wens jullie heel, heel veel sterkte.
Hij heeft veel mensen plezier gedaan en geïnspireerd, laat dat een troost voor jullie zijn.

Posted by: Jorrit at 13 juni 2008 16:25

Had graag iets waars gezegd over dat woorden nooit mensen kunnen vervangen, maar dat zijn alleen maar meer woorden.
Mijn oprechte deelneming

Posted by: Wibo at 13 juni 2008 19:36


Slecht nieuws. Daphne, sterkte gewenst.
Dagmar

Posted by: dagmar at 13 juni 2008 21:02

It ain't over, 'til the fat lady sings...

Middernacht. Bootje, balkonscene met serenade.
Wat stonden jullie daar liefdevol samen in dat licht.
Ben blij dat ik dat heb meegemaakt, thanks.

lieve Sabine, ik wens jou en jullie prachtige dochters veel kracht.

Babbën

Posted by: Babbën at 13 juni 2008 23:04

Was elke keer opnieuw verrast door je frisse en oprechte schrijfstijl, en heel in de verte een beetje verliefd. Op een rustige manier. Mens naar mijn hart.

Had geen idee dat je ziek was! Was echt een beetje onthutst en gechoqueerd. Zoveel leven en dan toch nu al dood..
The goods die young, zei vanavond iemand over jou.
Je bent wel opgemerkt

Posted by: Hedwig Eickhout at 13 juni 2008 23:06

en dat dan alles welbekend doorgaat
onder een oranjegloed
dat had'ie vast wel mooi gevonden

Vooruit maar weer

Posted by: Eus at 14 juni 2008 04:47


Een glimlach minder in de stad
en alles stond even stil
omdat jij, die het leven zo lief had
de laatste letter schreef
Het lichtje ging niet meer aan
maar bleef uit. ( Mozart zegt gedag en verlaat het pand)
In de hemel verwelkomen de oude schrijvers je met veel vreugde,
precies wat ze nodig hebben. Een man die plezier en met plezier literatuur brengt.
Ik ( en velen met mij) zal je missen op de straten en pleinen, de theaters en cafés waar de poëzie glom, weemoed en vrolijkheid bracht.
Voor je kinderen en vrouw, veel warmte en goeds, in oneindig houden van jou

Posted by: lisan at 14 juni 2008 09:53

Waarom? Jammer!

Posted by: Rob & Carla Henneveld at 14 juni 2008 12:44

Heb je verhalen met plezier gelezen en je naam is me bijgebleven. Betreur het heel erg dat je er niet meer bent.

Posted by: mieke at 14 juni 2008 21:46

shocked...

Posted by: Astrud Peters at 14 juni 2008 23:19

Mannen te paard, we zijn verraden !

Dit waren jou woorden nadat je door een leraar de klas (6 VWO / Nassau Scholengemeenschap Breda) uit werd gestuurd. Wij stonden op en volgde je. De leraar verbijstert achterlatend..

Adriaan,
Nu moet je alleen te paard vertrekken, wij volgen later..

Goede reis !

Posted by: Hans at 15 juni 2008 00:42

Adriaan rust zacht

Heel veel sterkte voor je vrouw maar vooral voor die 2 prachtige lieve mooie meisjes van je

greet

Posted by: greet at 15 juni 2008 09:10

Troppo tardi per scrivere qualunque cosa...
Het Parool perde una bella penna,

riposa in pace.

Posted by: angela at 15 juni 2008 16:24

Ach lieve Adriaan, nieuwe vriend.
Oude vrienden verliezen is al zwaar,
bij nieuwe heb je maar zo weinig verleden,
en zoveel toekomst, nu oningevuld.
Ik had je nog zoveel willen vragen,
en lachen met een glas zelfgestookt.

Sterkte Sara Olivia Sabine.
We zullen er altijd zijn !
Frank en Sandra

Posted by: frank oorthuys at 15 juni 2008 22:17

Lieve Adriaan en Sabine,

Jullie hebben mijn leven verrijkt. Professioneel en persoonlijk. Respect, en dank daarvoor.

Heel veel liefs,

Margot

Posted by: Margot Jamnisek at 15 juni 2008 23:27

In den beginne was het Woord en het Woord was bij god en het Woord was god. dit was in den beginne bij god. alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is. in het Woord was leven en het leven was het licht der mensen. en het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen.
Johannes 1:1-5

Posted by: bernard berkhout at 16 juni 2008 02:24

De beste buurman ooit.

Dag Adriaan, ik zal je missen.

Sterkte Sabine,

Rogier

Posted by: Rogier van Kralingen at 16 juni 2008 08:09

Hey Aad, we gaan vandaag afscheid van je nemen. Bedankt voor de memories - vooral American football in Kreta. Goodbye friend.

Posted by: Ewout at 16 juni 2008 10:57

JAEGGI MAN

Vergeet je niet daarboven
iets te zeggen over het woord?
dat er een toonladder in klinkt
een agenda vol met plannen
de afdruk van een warme hand
een bundeling van tegenlicht
de trekken van je vaders kant
de laatste tellen die je ligt

vergeet je niet daarboven iets te zeggen?

Posted by: Derwent Christmas at 16 juni 2008 12:13

Beste Adriaan,

Wat hebben we vroeger veel plezier gemaakt! Je laat veel achter, vooral hele goede herinneringen!
Dat blijft! Dank dat ik met je heb mogen spelen.

groet, Robert.

Posted by: Robert Boonen at 16 juni 2008 12:27

Lieve Adriaan,

Toscane 1996...Ik kan je uittekenen met een fles olijfolie in de ene en een bol knoflook in de andere hand...onderweg naar de oven om heerlijke bruschetta te maken... tussendoor even baffen in het zwembad...en 's avonds toeteren met Pieter-Gerrit en Klaas bij de nasmeulende BBQ... Wat een zorgeloze tijd...

Amsterdam 2008...na jaren kwam ik je weer eens tegen...en nu nooit meer...

Maak er ook daar een feestje van! (Adriaan, o, Adriaan, begin nog eens van voor af aan...)

Sabine en je dochters wens ik veel kracht.

Renée

Posted by: renee at 16 juni 2008 12:47

Ooit heb ik je een mail gestuurd, waarin ik mijn waardering voor je columns beschreef en de vraag stelde hoe je achternaam precies uitgesproken diende te worden.

Een mooie mail met gedicht kreeg ik terug, maar zonder antwoord op mijn vraag.

Dankjewel voor al je bijzondere teksten.

Posted by: Stephanie at 16 juni 2008 13:55

"Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit..."

Posted by: Ingrid at 16 juni 2008 14:36

Aan de nabestaanden van Adriaan Jaeggi: Veel sterkte met het verlies van deze mooie man, in 2000 zeer verdiend de winnaar van de Halewijnprijs, literatuurprijs van de stad Roermond.

Posted by: Pon Kranen (organisatie Halewijnprijs 2000) at 16 juni 2008 19:32

TROMBONELIEFDE

Ik zag midden in de nacht--
hoe jij de loop van jou tombone richtte--
en je met een welgemikte A ontdeed--
van die hopeloze narigheid--
die jouw staande golf tot stilstand bracht,--
je mondstuk heeft gesnoerd voorgoed--
en in jouw lichaam oorlog stichtte.----

Hoe jouw trombone--
weer het wapen werd--
van liefde voor het scherpe koper--
hoe noten kwamen aangeschoven--
en alles leek voor even--
ongedeerd--

dag,Adriaan--
en sterkte Sabine,Sara en Olivia

Posted by: Tyrone Collis at 16 juni 2008 22:04

Lieve Sabine,

Vorig jaar zomer stonden we tegenover elkaar in Bakkum, we hebben elkaar een aantal keren gesproken en ook met Adriaan heb ik kennis gemaakt.Ik las zijn columns voor de Volkskrant en nu ook van Het Parool. Geschokt was ik dan ook om te lezen over zijn ziekte en toen het bericht kwam, dat hij was overleden, was ik verbijsterd.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en kracht voor de komende tijd en natuurlijk ook voor je dochtertjes Sara en Olivia.
Lieve groeten, Elske.

Posted by: elske hemmes at 17 juni 2008 18:09

a sweet one has died,i`am sorry
Vorige week nog moest ik aan jou denken!
Heb u gelezen via de krant van mijn moeder.
Ik dacht waar is die man toch gebleven.

Veel liefs,
Sarah

Posted by: Sarah at 17 juni 2008 23:49

Lieve Jaeggi,

We hebben je gevierd maandag, zoals je zelf graag wilde.
Je had erbij moeten zijn.......

Hou je de bal opgeblazen totdat we weer compleet zijn?

Tot bafs!

liefs
Simone

Posted by: simone at 19 juni 2008 07:44

Dag lieve Adriaan, dank je wel.

Tot de volgende keer

Posted by: Doutzen at 19 juni 2008 11:11

Dag Adriaan,

Op 22 januari 2005 schreef je in Volkskrant Magazine: 'Klusjes die ik nog moet doen'.

Jij hebt je klus geklaard, en hoe! Bedankt voor je inspiratie.

Heel veel sterkte voor de mensen in je omgeving.

Posted by: Annebregt at 19 juni 2008 18:16

Mooie herinneringen aan de periode toen jullie lieve Sara naar Villa Kakelbont ging en in dezelfde groep zat met onze tweelingdochters Teddy & Juliette. We volgden jouw werk met plezier en hebben genoten van je literatuur. Sabine en mooie dochters, jullie sterkte wensen 'doesn't cover it!' Het leven na de dood moet gewoon mooi zijn.
Karin & Egon

Posted by: Karin & Egon at 21 juni 2008 16:01

Enige jaren geleden kreeg ik van Adriaan een van de eerste exemplaren van zijn boek "De tol van de roem". Ik zat toen al enige tijd in het buitenland. Adriaan schreef de volgende opdracht in mijn exemplaar dat ik met enige bitterheid herhaal:

"Wel uit het oog niet uit het hart"

Helaas heb ik Adriaan de afgelopen jaren niet meer mogen ontmoeten. Het feit dat er geen herkansing is raakt me. Zijn leven heeft te kort geduurd. Het feit dat ik dit vaststel op de langste dag van het jaar waarop Nederland tegen Rusland speelt zou Adriaan een mooie dissonant hebben gevonden.

Ik leef erg mee met allen van wie hij hield en die van hem houden.

Edzard Enschedé

Posted by: Edzard Enschedé at 21 juni 2008 19:26

Afgelopen maandag zag ik, vanuit mijn ark die tegenover Zorgvlied ligt, een stoet bootjes zich reppend naar de begraafplaats....

Veel mensen en een prachtig ,met veel lichtblauw geschilderde kist die hoog geheven door het hek van de begraafplaats werd getild.

Nu net kom ik er achter, via het stuk van Philippe Remarque in de Volkskrant dat Adriaan Jaeggi in die kist lag....
Schokkend en verdrietig.

Veel sterkte gewenst voor vrouw, dochters en verdere familie en vrienden.

Marjo Kriek

Posted by: Marjo at 22 juni 2008 13:10

In je laatste email vroeg je nog: "Waarom Schotland?"


Heb het niet meer uit kunnen leggen. Maar het regent hier - een koude, trieste dag. Ik weet nu waarom.


Dus maar een haardvuur en wat Gil Evans - bedankt.

Posted by: Jacky Baltissen at 22 juni 2008 19:25

Een groot verlies. Sterkte voor iedereen die hem na staat.

Posted by: Lianne at 23 juni 2008 21:15

Lieve Adriaan,

Ik ga je missen. Ik heb me altijd thuis gevoeld bij jouw mooie woorden, scherpe verhalen, lieve lach, karakteristieke kop.
Fijn mens!

liefs,

Irene

Posted by: Irene at 23 juni 2008 23:36

Adriaan.
Een jaar geleden .. juni 2007 werkten we intensief samen aan een programma in de Stadsschouwburg Amsterdam: de Nacht van de Vrijheid. Na een moeizaam proces, werd het toch de bijzondere avond die jij voor ogen had.
Een jaar later.. juni 2008 was ik op reis.. ver weg in het zuiden. Nu ik net terug ben, kom ik er achter dat jij opeens weg blijkt te zijn. Heb een goede reis.

Posted by: Arjan S at 29 juni 2008 13:13

Adriaan was redacteur bij Thomas Rap, toen hij ons boek De lange mannen van kundig commentaar voorzag. Dat boek gaat over de nationale volleybalploeg. Hij deed dat met humor en klasse. We (John Volkers, Hans Klippus en ik) kwamen graag op de Staalstraat, waar Adriaan fijne mokken koffie voorzette en zijn grote kennis van de Nederlandse taal tentoonspreidde. Toen het boek na de olympische titel van 1996 een herdruk beleefde, vroeg de sponsor van de volleybalbond ons een paar welgevallige alinea's toe te voegen. In dat geval zou die sponsor 400 boeken of zo extra bestellen. Wij voegden die alinea toe. Adriaan zei: weg daarmee, flauwekul. Hij was zuiverder in de leer dan wij, en daar ben ik hem dankbaar voor.

Posted by: willem vissers at 04 juli 2008 16:11

Adriaan rust in vrede, wellicht valt er daarboven evenzeer van jouw zo prachtig geschreven teksten te genieten. Ik herinner me een verhaal van jou, dat jij tesamen met jouw Italiaanse opa in de bergen hebt beleefd: namelijk: gehurkt zittend op de rand van een ravijn, om zonder het besmeuren van de bergwand jullie drollen daar in de dieptew te laten ploffen. Volgens jou was dit een kunst die alleen door echte bergbewonders wordt beheerst .

Posted by: Bob Kattemölle at 07 juli 2008 15:41

Oude vriend Adriaan,

Ik wilde je nog schrijven...het ging te snel, het was te laat. Eigenlijk is het nooit te laat!

Bedankt voor je boeken.....en voor de trombonelessen die ik heel lang geleden van je kreeg.

Säkerhetständstikor!!!

Het ga je goed, vriend.

Frank

Posted by: Frank Holthuis at 13 juli 2008 20:58

Lieve Adriaan,

Ooit was je samen met Jasper, mijn redacteur.

De dag dat ik de overlijdenskaart ontving en de kaart bang openmaakte, en vervolgens jouw naam zag staan… Ik ben naar buiten gelopen, naar de tuin. Ik ben daar door mijn knieën gezakt en ik heb daar enige tijd gezeten, roepend naar de wolken, zo vol ongeloof.
En nog, Adriaan, kan ik niet echt geloven dat je gestorven bent. Zo godvergeten jong. Overdag ben je veel in mijn gedachten, en soms droom ik ’s nachts van je.

Ik droomde dat ik je bezocht in een ziekenhuis. Je was nog jongensachtig, maar zo dun, dat het bijna te blond werd. Je lachte naar me; je glimlachte me wakker.

Het voelde alsof we afscheid namen. Ik heb erg veel herinneringen aan je, herinneringen die steeds terugkeren. Steeds dezelfde herinneringen die ik koesteren zal totdat ik zelf ook dood ben.

Ik denk elke dag aan je.

Posted by: Daphne Buter at 15 juli 2008 08:58

Beste Adriaan,

Nu je dood bent weet ik pas wie je was.
Ik ben ontroerd.

Posted by: m at 15 juli 2008 13:47

Adriaan,

Bijzonder mens. Noem het inspirerend.

Posted by: Max at 25 juli 2008 16:52

Lees net over je overlijden hier in Baltimore, VS.
We speelde samen in de Razzle Dazzle Jazz Band in Breda.
Je toonde je toen al een bijzonder iemand; altijd vol plannen, humor en natuurlijk al zeer eigenwijs. Heb afgelopen zomer je laatse boek nog gelezen - zal de geit in de ijskast niet licht vergeten!. Het ga je goed in het hier namaals. Doe mijn vader de groeten!.

Posted by: Marius at 22 augustus 2008 07:45

ik heb vanavond gespeeld
met de band waar ik je een half jaar geleden voor vroeg .

je zou vanavond een held zijn geweest.
ik heb je telefoonnummer nog...

godverdomme!


Posted by: bernard at 04 september 2008 02:47

Adriaan,

even raakten onze levens elkaar. Soulmates. Vandaag zei ik het nog weer eens: wat jammer dat Adriaan dood is gegaan. De plannen waren zo veelbelovend.
Dank je

Krijn

Posted by: Krijn at 26 september 2008 17:39

Adriaan,

het is alweer een paar maanden geleden (4) dat ik jou een mail had gestuurd met de vraag of ik een gedicht van je mocht gebruiken in een artikel dat ik moest schrijven voor mijn MINOR kinderboek aan de IPABO. Van jou kreeg ik dat gedicht. Later mailde ik jou mijn artikel en gaf je als reactie dat het er mooi en goed uitzag.

Nogmaals, ook al is het erg laat, super bedankt en het kwam bij mij aan als een schok toen ik hoorde dat je was vertrokken.

De korte email-conversatie die wij hadden, zal ik nooit vergeten.

Bedankt

Machiel

Posted by: Machiel at 28 oktober 2008 22:10

Wat is het hier stil...

De mensen die hier terugkomen moeten allemaal iets schrijven vind ik. Rouwen is toch werken voor Sabine en haar dochters.
Of gaat iedereen naar het graf met bloemen?

Schrijven mensen!

Posted by: bernard berkhout at 30 november 2008 01:30

Beste Adriaan,

Ik ken je nog goed uit de jaren in Leiden. We hebben weinig samen gespeeld, maar uiteindelijk kwamen álle muzikanten na een optreden tóch weer in Jazz-Café The Duke terecht. En daar gingen we dan jammen en keten.

Onder de bezielende ‘coördinatie’ van Dick Wansink lachten, speelden en roddelden we daar wat af. Maar de soep werd nooit al te heet gegeten, want deep-down mochten we elkaar allemaal graag.

Ik was in die periode wel ’s jaloers op jou. Jij was wat ik allemaal niet was en deed dingen die ik niet durfde. Je was stoer (ik niet). Je was vlot van de tongriem (ik niet). Je maakte gemakkelijk contact met leden van het vrouwelijk geslacht (ik hélemaal niet).

En je organiseerde bands en optredens met een vanzelfsprekende Flair, waarvan ik dacht: “hoe-doet-ie-dat-toch?”

Maar ik kon het állemaal prima hebben, omdat je zo innemend sympathiek en humorvol met mij en iedereen omging.

Met het LSJG zong je “I Wanna Be Like You”. En ik dacht: je haalt me de woorden uit de mond.

Ik wist niet dat je ziek was, want we hadden in latere jaren geen contact meer. Zo gaat het met tijd. Het vervloeit en ineens is iemand weg met wie je nog zo graag ’s herinneringen had opgehaald. Het doet me verdriet.

Maar bijpraten doen we dan later nog als we vast en zeker met z’n allen gaan jammen waar jij nu bent.
All the Best!

Philip

Posted by: Philip Paar at 30 november 2008 21:39

het is het begin van een nieuw jaar,.... maar het wil niet wennen dat een jaeggi-loos jaar begint. Erg. AM

Posted by: anne mieke bos at 01 januari 2009 20:07

't Begin van het eerste echte hele jaar zonder AJ


Life will never be the same

Posted by: Mart at 06 januari 2009 00:32

Een jaar of twintig geleden logeerde ik als scholier op de Papengracht in Leiden, waar ook Adriaan woonde. De studenten aten buiten op de stoep en Adriaan liet ons door raam van de kamer op de begane grond Ellington of Count Basie horen. Hij kwam bij ons zitten, onderuit, zijn ene been gekruist over het andere, waarbij het bovenste min of meer gestrekt bleef. Dat zag er erg volwassen en nonchalant uit vond ik en sindsdien heb ik die houding overgenomen. Hij begon te vertellen over een volslagen geluksmoment waar hij in een woestijn trombone speelde onder een uitgestrekte sterrenhemel. Ik geloof in Algerije of Marokko, maar dat kan ik me niet meer herinneren.
Inmiddels heb ik zelf dochters. Adriaan sprak ik nooit meer. Ik wilde dat ik de nabestaanden kon troosten maar ik heb geen idee hoe dat moet. Met de tijd slijt rouw tot iets ronds en hanteerbaars.

Posted by: willem at 28 januari 2009 12:31

Adriaan: De laatste alinea van jouw linernotes op één van mijn CD's (met exact deze komma's en hoofdletters) moet hier staan:

"Heel even was alles precies zoals het moest zijn, Kort, intens, goed om het meegemaakt te hebben.
Het is net het leven zelf vind u niet?"

Je naam stond eronder verkeerd gespeld...
Jaeggi met dubbel aa.
Helemaal raak wat mij betreft!
Royal Flush heette de CD

Bernard

Posted by: bernard berkhout at 31 maart 2009 00:19

Gisteren beleefden we een van de eerste mooie avonden van het jaar. We aten in de tuin en draaiden muziek. Zo ook de cd "Was that good for you too?" van het LSJG. Zo klonken Aad's stem en solos weer bij ons thuis en desgevraagd legde ik uit hoe het allemaal zo gekomen is....

Aad blijft voortleven in woord en geluid!

Edzard

Posted by: Edzard at 12 april 2009 08:38

Moet al de hele dag aan Jaeggi denken.
Bril's schuld. Zijn gedicht bij de dood van Adriaan beschrijft, achteraf gezien, ook precies zijn eigen einde.
Arme jongens.

Posted by: Rosie at 24 april 2009 01:09

Uitgevers zijn geen opgevers. Nieuw Amsterdam op jouw pagina Adriaan, en je grijns zou zo'n alert waardig zijn, nodigen uit: 'houd mij op de hoogte van deze auteur door middel van een auteursalert.' Ik heb mijn e-post adres maar achtergelaten. In het blauw en het rood hebben ze mooie boekjes gemaakt van je schrijfsels. Daar wilde ik jou weer op attenderen.

Posted by: Aarnout Helb at 22 mei 2009 09:40

Adriaan zoeken?

De Zwarte Schijf
Hogestraat 13 Tiel

Of google gewoon: zwarte schijf

Je zult hem niet vinden, maar wel met hem zijn...

Aanrader voor Adriaan-liefhebbers!

Posted by: bernard berkhout at 04 juni 2009 01:19

Adriaan,

Ik woon niet meer in Nederland en wist het gewoon niet. Het maakt niets uit. Tijd is voor jou niet meer belangrijk. Wat een rust.

De enige manier waarop ik je niet gekend hebt was rustig. Altijd bezig, altijd onderweg. Een hoofd vol met plannen. Soms vond ik het een beetje teveel. Maar goed: het was Adriaan, die mocht dat.

Beste het ga je goed. Zie later wel of je nog steeds plannen maakt. Kan het me eigenlijk niet anders voorstellen.

Posted by: Robert at 11 augustus 2009 14:10

van een onbekende die in september 2009 pas kennismaakte.....
gedicht in de nacht van de poëzie op televisie. Relatie uit, en dan Jaeggi op het scherm met hetzelfde liedje............
Google........en dan blijkt hij al overleden. Weer verbanden met Bril en Balladeer.....alles hangt samen. Verdriet om iemand die je niet eens hebt gekend. Maar ik ga nu op zoek in het verleden. Nog steeds niet vergeten. Wat is schrijven iets bijzonders en niet te vergeten muziek. Mooie man, je blijft!!!

Posted by: anka at 06 september 2009 17:23

Het is zo waar Adriaan, wat je zelf hebt gedicht:


Wij drijven als planeten uit elkaar
maar ook na honderd miljard jaar
als het Kalfje zijn deuren sluit
hou ik nog van je
geloof me maar


Vera

vanmiddag: ontroerend mooi draagt je dochter voor de Oba en voor jou je gedicht voor dat nu de entreemuur in de Oba siert.

Posted by: vera de kort at 21 augustus 2010 20:00